[ Pobierz całość w formacie PDF ]

tereno de Barsumo oni mortigus vin terurmaniere. Diru
al mi, ke tiel ne estas!
Stranga lumo plenigis ÿiajn okulojn. x
ia voço estis ple-
da, kaj ÿiaj etaj manoj, suprenetenditaj al miaj brustoj,
premigis al mi kvazaû ÿi volus tiri dementon ¸uste el mia
koro mem.
 Mi ne bone konas vian moraron, Deja Toris, sed en
mia propra ÿtato, Virginio, ¸entlemano ne mensogas por
sin savi. El Dor mi ne estas. Neniam mi vidis la misteran
Iss. La perdita maro de Korus certe estas, rilate al mi,
ankoraû perdita. Çu vi kredas min?
Kaj subite mi konstatis, ke mi ege deziras, ke ÿi kredu
min. La kaûzo ne estis, ke mi timas la sekvojn de ¸ene-
89
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
rala kredo pri mia reveno el la Barsuma çielo, aû infero,
aû kio ajn. Kial, do? Kial mi zorgu pri ÿia kredo ia ajn? Mi
rigardis malsupren al ÿi, al ÿia suprenturnita viza¸o, al
ÿiaj mirindaj okuloj, rigardantaj min el la profundo de
ÿia animo. Kaj kiam niaj okuloj renkonti¸is mi kompre-
nis. Iom mi tremis.
x
ajne ÿi same sentis. Kun sopiro ÿi fortiris sin, flus-
trante:  Johano Carter, mi kredas vin. Mi ne scias, kio
estas  ¸entlemano, kaj neniam mi aûdis pri ÿtato Vir-
ginio. Sed en Barsumo neniu viro mensogas; se li ne vo-
las diri la veron, li silentas. Kie estas Virginio, via hejm-
tero? x
ajnis al mi, ke neniam tiel bele sonis la nomo de
mia hejmÿtato, kiel ¸i venis el la lipoj de tiu bela knabi-
no en tiu tago, nun malproksima.
 Mi estas el alia mondo, mi respondis,  la granda
planedo. La Tero, kiu çirkaûvoja¸as nian komunan su-
non, plej proksime al la orbito de via Barsumo, kiun ni
nomas Marso. Kiamaniere mi venis çi tien, mi ne povas
diri, çar mi mem ne scias. Sed jen mi estas, kaj mi estas
kontenta, çar mi povas servi al Deja Toris.
Longe kaj demande ÿi rigardis min per maltrankvilaj
okuloj. Mi sciis, ke estas malfacile por ÿi, kredi mian di-
ron, kaj mi ne povis esperi ÿian kredon, kiom ajn mi avi-
dis al ÿia fido kaj respekto. Prefere mi dirus nenion ajn
pri mia deveno, sed neniu viro povus rigardi en la pro-
fundon de tiaj okuloj, kaj poste rifuzi ajnan peton.
90
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
Fine ÿi ridetis, levi¸is, kaj diris:  Mi devas kredi, mal-
graû tio, ke mi ne povas kompreni. Mi facile konstatas,
ke vi ne apartenas al la aktuala Barsumo; vi similas al ni,
tamen vi malsimilas  sed kial mi ¸enu mian kapon per
tia enigmo, kiam mia koro diras al mi, ke mi kredas, çar
mi volas kredi?
Tio ja estis logika parolo, bone, terece, virinece logi-
ka, kaj se ÿi kontentis, mi ne volis trovi difektojn en ÿia
rezonado.
Fakte, tia logiko estis la sola, aplikebla al miaj cirkon-
stancoj. Ni komencis ¸eneralteme babili nun, ambaû
multe demandante kaj respondante. x
i tre scivolis pri la
moroj de mia popolo, kaj montris rimarkindan scion pri
la aferoj de Tero. Kiam mi demandis ÿin pri ÿia scio, ÿi
ridis, kaj diris:  Do, çiu lerneja knabo en Barsumo scias
komplete pri la geografio, kaj multe pri la faûno kaj ve-
getaîaro, kiel ankaû la historio de via planedo, tute same
kiel li scias pri la propra. Ja ni povas vidi çion, kio oka-
zas sur Tero, kiel vi nomas ¸in: çu ¸i ja ne pendas vide-
ble en la çielo?
Tio perpleksis min tiom, kiom miaj diroj estis surpri-
zintaj ÿin, kaj tion mi konfesis al ÿi. Tiam ÿi klarigis al mi
pri la instrumentoj, kiujn ÿia popolo dum jarcentoj gra-
de perfektigis kaj uzadis, kiuj ebligis al ili projekcii sur
ekranon perfektan bildon de do, kio okazadas sur iu ajn
91
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
planedo, kaj sur multaj el la steloj. Tiaj bildoj estas tiel
netaj kaj detalaj, ke sur grandigitaj fotografaîoj oni po-
vas vidi la apartajn herbfoliojn, kaj aliajn objektojn same
malgrandajn. Mi poste, en Heliumio, vidis multajn tiajn
bildojn kaj la instrumentojn, per kiuj oni faras ilin.
 Se, do, mi demandis,  vi tiel bone konas la aferojn
de mia Tero, kial vi ne rekonas, ke mi estas samspeca
kiel ties indi¸enoj?
Denove ÿi ridetis, kiel oni ridetas, tedate sed indulge-
me, je demandanta infano.
 Çar, Johano Carter, preskaû çiu planedo kaj stelo, kiu
havas atmosferajn kondiçojn sufiçe similajn al tiuj de
Barsumo, montras specojn de besta vivantaîo tute sim-
ila al vi kaj al mi. Plue, la Teraj homoj, preskaû senescep-
te, kovras la korpojn per strangaj, malbelaj ÿtofpecoj, kaj
la kapojn per strangaj aîoj, kies celon ni neniam povis
diveni; kontraûe, vi, kiam la militistoj el Tark trovis vin,
estis tute en natura stato, kaj neornamita. La fakto, ke vi
ne portis ornamaîojn, montras, ke vi ne estas el Barsu-
mo, dume la manko de tiuj strangaj kovraîoj kaûzas
dubon pri via deveno el Tero.
Post ÿia parolo mi rakontis la detalojn pri mia forlaso
de Tero, klarigante, ke mia korpo kuÿis tie, plene vesti-
ta laû la maniero stranga por ÿi. En la momento, kiam
mi finis mian klarigon, Solla revenis kun niaj malmultaj
92
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
posedaîoj, kaj ÿia juna Marsa protektato, kiu, komprene-
ble, devos lo¸i kun ili.
Solla demandis al ni, çu iu vizitis nin dum ÿia foresto,
kaj multe surprizi¸is, kiam ni diris, ke ne. x
i diris, ke
kiam ÿi suprenvenis al nia supra eta¸o kie ni lo¸as, ÿi
renkonti¸is kun Sarkoja, malsupreniranta. Ni decidis, ke
sendube Sarkoja estis kaÿe aûskultinta nin, sed çar ni
povis memori nenian gravan parolon inter ni, ni forigis
la aferon el niaj mensoj, nur promesante al ni, ke estonte
ni estos kiel eble plej singardemaj.
Deja Toris kaj mi komencis ekzameni la arkitekturon
kaj dekoraîojn de la belaj çambroj en la domo, kiun ni
estis okupantaj. x
i diris al mi, ke tiuj homoj verÿajne vi-
vis en epoko antaû pli ol cent mil jaroj, ili estis la praavoj
de ÿia raso, sed intermiksi¸is kun la alia granda raso de
praaj Marsanoj, kiu estis tre malpala, preskaû nigra, kaj
ankaû kun la samtempa ru¸flava raso.
Tiuj tri grandaj raspartioj de la praaj Marsanoj estis
devigataj unui¸i pro la seki¸o de la Marsaj maroj. La ho-
moj devis eltrovi la relative malmultajn, kaj tiam malpli-
i¸antajn fekundajn terpecojn, kaj defendi sin, en novaj [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

razem.keep.pl