[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 WróciÅ‚y owce Nata i Wendy  wyjaÅ›niÅ‚ àomas, biegnÄ…c do drzwi.
 To mi siÄ™ podoba!  wykrzyknÄ…Å‚ Stanley, filmujÄ…c limuzynÄ™ i owce przenoszone
przez próg klubu.  Na pewno będę mógł to wykorzystać.
àomas i Janey zanieÅ›li zguby do salonu pod bacznym okiem kamery.
 Jeśli te owce są takie ważne, to powinniśmy jakoś je wyeksponować  powiedział
Stock.  Z
wietnie wyjdÄ… na filmie.
 Ale jak?  zapytaÅ‚ àomas.  MiaÅ‚em zamiar postawić je koÅ‚o kominka.
Stanley pokręcił głową i rozejrzał się wokół.
 A może postawimy je na platformie koło okna? Wyglądałyby rewelacyjnie. Wiesz,
jak w niektórych restauracjach rozmaite rzeczy wiszą na ścianach? Owce mogłyby trzy-
mać straż w klubie jak wartownicy przed pałacem Buckingham. A jeśli będą wysoko,
zobaczÄ… je ludzie z ulicy.
 Brzmi wspaniale  odezwała się Janey.  A pomiędzy nimi możemy postawić
wielki tort.
 To ty jesteÅ› wspaniaÅ‚a  oznajmiÅ‚ àomas.  PrzywiozÅ‚aÅ› je z powrotem.
Clara przewróciła oczyma, a następnie zwróciła się do Stanleya:
 A kto zbuduje platformÄ™?
 Ja. W końcu przekształciłem stację benzynową w dom.
 àomasie  odezwaÅ‚a siÄ™ Janey  idÄ™ teraz do siebie po tort i ciasta.
133
 Jeśli zadzwoni pani Buckland, to proszę cię, nie odbieraj!  zawołał za nią
àomas.
Janey wybiegła ze śmiechem. W kieszeni brzęczały jej owcze oczy.
 àomas  odezwaÅ‚ siÄ™ Stanley.  Wiem, z czego zrobić tÄ™ platformÄ™.
 Chcesz jakiegoÅ› kamerdynera do pomocy?
 Ja mu pomogę  oświadczyła Clara.  To będzie świetna zabawa.
79
Za piętnaście siódma Klub Osadników gotów był na swój łabędzi śpiew. Dolly i Bah-
Bah stały na udekorowanej platformie w oknie, a pomiędzy nimi wznosił się dumnie
wspaniały tort ozdobiony wstążkami i kolorowym groszkiem. W kuchni kelnerzy koń-
czyli przygotowywanie przystawek. Maldwin powtarzał zasady etykiety swoim słucha-
czom, którzy w oficjalnych strojach stali wokół niego, trzymając srebrne tace na drinki.
Z wieży płynęła muzyka klasyczna, na palenisku sztuczne płomyki skakały po sztucz-
nych polanach, a Clara w kwiecistej sukience z krótkimi rękawami i ładnych, choć tra-
dycyjnych butach, stała na drabinie, strosząc owcom wełnianą sierść.
 Nat byłby z was bardzo dumy  powiedziała.
 Może ci pomóc?
Clara spojrzała w dół. To był Blaise, jeden ze studentów Maldwina.
 Dziękuję, ale nie  odmówiła stanowczo.
 Na pewno?
 A czy ja wyglądam na niepewną? Poza tym wszystko już gotowe.  Odwróciła się
do niego plecami. Na zewnątrz zapadł już zmierzch, ale widziała przechodniów którzy
zatrzymywali się na chodniku i patrzyli na owce. Pomachała do nich wesoło.
Tymczasem Janey wracała do klubu ze swojego mieszkania z torbami pełnymi de-
serów. Była to już jej druga wyprawa, w czasie pierwszej przyniosła tort. Zanim wzię-
ła prysznic i przebrała się, okazało się, że jest już póz
no. Teraz biegiem pokonała scho-
dy i wpadła do salonu.
 Claro!  zawołała.  Owce wyglądają wspaniale! Mam dwoje oczu, zapomnia-
łam je włożyć.
Clara dopiero co zeszła z drabiny.
 Ja je włożę  zaproponował Blaise.
 Lepiej pomóż pani przy tych torbach  wtrącił Maldwin.
Janey wyjęła z kieszeni płaszcza dwa kamienie, które znaleziono na podłodze stry-
chu Jacques a Harlowa.
134
 Chciałabym sama to zrobić  powiedziała, wręczając torby Blaise owi.  To resz-
ta ciast i ciasteczek. Proszę zanieść je do kuchni.
Blaise zadrżał na widok brylantów w dłoni dziewczyny, która ruszyła szybko w stro-
nÄ™ drabiny.
 Claro, gdzie jest àomas?  zapytaÅ‚a.
 Tu jestem, kochanie  odezwał się z progu.  Pomogę ci, dobrze?
 Nie, sama to zrobiÄ™. Dolly i Bah-Bah stracili po oku, kiedy byli poza domem. Ale
już je znalez
liśmy, prawda?  Umieściła na miejscu lewe oko Dolly i prawe Bah-Baha.
 Teraz wszystko jest po prostu idealne!  zawołała Clara.  Możemy zaczynać
przyjęcie.
80
Archibald stał przy oknie z lornetką w dłoni.
 Mój Boże!  wykrzyknął.  To miejsce zmienia się w zoo.
 Co to znaczy, mój drogi?  zapytała Vernella, wyłaniając się z garderoby w dłu-
giej sukni i z perłami na szyi.
Z sypialni na górze zszedÅ‚ àorn. Ubrany byÅ‚ w aksamitny smoking.
 Co ja słyszę?
 Oni naprawdę są żałosni! W oknie postawili owce.
 Jak u rzez
nika!  skomentowaÅ‚ àorn, zapalajÄ…c fajkÄ™.
 Nie sądziłem, że sytuacja może jeszcze się pogorszyć, tym razem jednak przeszli
samych siebie  oświadczył Archibald.  Kiedy przypominam sobie park z mojego
dzieciństwa, widzę, jak zmienił się w cyrk...
Vernella objęta go w pasie.
 Nie martw się, najdroższy. Przywrócimy mu dawną świetność. Kiedy kupisz Klub
Osadników, będziemy królem i królową Gramercy Park.
Archibald uśmiechnął się z dumą.
 Tak sądzę. A ty kim będziesz, kuzynie?
Z kÄ…cika ust àorna, który gryzÅ‚ fajkÄ™, pociekÅ‚ maÅ‚y strumyczek Å›liny. BÄ™dÄ™ bogiem
ognia, pomyślał, głośno zaś powiedział:
 Och, przypuszczam, że będę wizytującym księciem.
 Nie ty!  Archibald się roześmiał.  O wiele bardziej do ciebie pasuje rola dyk-
tatora. A teraz otwórzmy szampana.
135
81
O siódmej trzydzieści w Klubie Osadników było już tłoczno. Samotni Lydii, obecni
członkowie klubu i kandydaci oraz grupa uczestników konferencji Nory dobrze się ba-
wili. W tłumie pojawili się nawet żądni przygód awanturnicy, którzy kupili bilety wstę-
pu w ostatniej chwili, przeczytawszy o uroczystości w gazecie.
Z pozoru wydawało się, że to udane przyjęcie w uroczym klubie. Czy jednak tak
było? Stanley uwieczniał roześmianych gości na taśmie. Reporterka, która w  New York
World rozgłosiła skandaliczną historię, nie ośmieliła się pokazać.
Regan krążyła po sali, wypatrując Georgette, lecz jak dotąd nigdzie jej nie dostrzegła.
Clara popijaÅ‚a wódkÄ™ z martini. àomas i Janey dokÅ‚adali staraÅ„, by jak najlepiej grać
rolę gospodarzy. Lydia gawędziła z grupą osób w kącie, bez wątpienia próbując zwerbo-
wać ich na swoje wieczorki. Maldwin pilnował kamerdynerów, którzy dbali, by wszyscy
mieli drinki. Daphne nie przyszÅ‚a. Tak zdenerwowaÅ‚a siÄ™ na àomasa z powodu owiec
i utraconej szansy na role w filmach Jacques a Harlowa, że Regan właściwie trochę jej
współczuła.
Gdyby tylko był tu Jack, pomyślała, dołączając do kręgu gości otaczających jej rodzi-
ców.
 Te owce są niezwykle interesujące  mówiła Nora.  Podobają mi się.
 Podobały się też pewnemu reżyserowi, który w ogóle nie chciał ich oddać.
Chyba są znacznie cenniejsze, niż można by pomyśleć na pierwszy rzut oka  wtrąci-
Å‚a Regan.
 A ich oczy rzeczywiście ładnie błyszczą  zauważyła Nora.
Koło platformy z owcami kręciła się jakaś ciemnowłosa kobieta i od czasu do cza-
su na nie spoglądała. Regan wydała się znajoma, choć była pewna, że nie spotkała jej na
wieczorku Lydii.
 A oto Kyle Fleming  oznajmiła Nora, widząc w progu agenta.  Regan, powin-
naś go poznać. Miał rewelacyjny wykład o oszustach.
 Bardzo żałuję, że mnie tam nie było  odrzekła Regan.
àomas miaÅ‚ wygÅ‚osić toast, zanim goÅ›cie zacznÄ… czÄ™stować siÄ™ przystawkami
o ósmej, poszedł więc do swego gabinetu po notatki. Ciężko pracował nad swoją krót-
ką mową. Jeśli istniała jakaś szansa na przyciągnięcie do klubu nowych członków, to te-
raz albo nigdy.
Zamknął za sobą drzwi, podszedł do biurka i usiadł. Kiedy uniósł głowę, naprzeciw
zobaczył opierającą się o ścianę Daphne. Po jej policzkach płynęły się strumienie łez.
 Daphne!
 Możesz wyjść ze mną?  zapytała łamiącym się głosem.  Potrzebuję świeżego [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

razem.keep.pl