[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Flatterbut czy jakieś podobne nazwisko; jest siostrą albo żoną organisty. Panna Lee,
aptekarka doktora Fergusona. Miała wolne popołudnie i też przyszła pomagać. Było
również trochę dzieciaków, które pomagały, jak mogły. Myślę, że nie były szczególnie
pomocne. Dziewczyny tylko kręciły się wokół i chichotały.
 Ach tak. Czy pamiętasz, które dziewczęta były obecne?
 Byli Reynoldsowie. Oczywiście biedna Joyce, o którą tu chodzi, i jej siostra
Anna. Okropna dziewczyna. Myśli, że jest strasznie mądra. Jest pewna, że przejdzie
przez szkołę z najlepszymi ocenami. Był jeszcze ten mały, straszny dzieciak, Leopold
 powiedział Desmond.  To kapuś. Podsłuchuje i rozpowiada wszystkim. Były też
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy
Click here to buy
w
w
m
m
w
w
o
o
w
w
c
c
.
.
.
.
A
A
Y
Y
B
B
Y
Y
B
B
r r
Beatrice Andley i nieco tępawa Cathie Grant oraz oczywiście kilka krzątających się
kobiet, sprzątających, chciałem powiedzieć. I pisarka, ta, która pana tu sprowadziła.
 Byli jacyś mężczyzni?
 Zajrzał proboszcz, jeżeli bierze go pan pod uwagę. Przyjemny starszy facet,
trochę nierozgarnięty. I nowy wikary. Jąka się, kiedy się zdenerwuje. Nie siedział
długo. To wszyscy, których pamiętam.
 I wówczas, jak wiem, słyszeliście Joyce Reynolds mówiącą, że widziała, jak
popełniono morderstwo.
 Nigdy tego nie słyszałem  stwierdził Desmond.  Mówiła tak?
 Tak wszyscy twierdzą  powiedział Nicholas.  Ja tego nie słyszałem. Myślę,
że nie było mnie wtedy w pokoju. Gdzie, to znaczy, kiedy ona to powiedziała?
 W salonie.
 Większość ludzi tam siedziała, jeżeli tylko nie robili czegoś innego. Ja i Nicholas
siedzieliśmy głównie w pokoju, gdzie dziewczyny miały oglądać w lusterkach swoich
ukochanych. Albo byliśmy na schodach, mocując kolorowe lampki. Do salonu
weszliśmy raz lub dwa, przynosząc dynie i wieszając wydrążone, w środku których
umieszcza się świeczki. Ale kiedy tam byliśmy, niczego takiego nie słyszałem. A ty?
 Ja również  potwierdził Nicholas. Dodał z pewnym zainteresowaniem:  Czy
Joyce rzeczywiście mówiła, że widziała, jak popełniono morderstwo? Jeżeli tak, to
bardzo ciekawe.
 Co w tym ciekawego?  spytał Desmond.
 Czy nie jest to postrzeganie pozazmysłowe? Myślę, że to właśnie to. Zobaczyła
morderstwo i w ciągu godziny lub dwóch sama została zamordowana. Sądzę, że miała
rodzaj wizji. Pomyślcie trochę. Wiecie, z ostatnich eksperymentów zdaje się wynikać,
że można sobie w tym pomóc, przyczepiając elektrodę lub coś podobnego do żyły
szyjnej. Gdzieś o tym czytałem.
 Nigdy nie zaszli zbyt daleko z tym poznaniem pozazmysłowym  powiedział
Desmond z pogardą.  Ludzie siadają w oddzielnych pokojach i patrzą na kartki z
paroma słowami, kwadratami i innymi figurami geometrycznymi. Ale nigdy lub prawie
nigdy nie widzą tego, co powinni zobaczyć.
 Trzeba być do tego bardzo młodym. Młodzież jest w tym lepsza niż dorośli.
Herkules Poirot przerwał, nie mając ochoty przysłuchiwać się tej wysoce naukowej
debacie.
 Czy podczas waszej obecności tam w domu nie przydarzyło się nic
złowieszczego lub mogącego mieć jakieś znaczenie? Coś, co przyciągnęło waszą
uwagę, choć nikt inny by tego nie zauważył?
Nicholas i Desmond zmarszczyli brwi, łamiąc sobie głowy nad przypomnieniem
jakiegoś istotnego zdarzenia.
 Nie, była po prostu masa gadania, szykowania i urządzania.
 Czy masz jąkaj własną teorię?  powiedział Poirot, zwracając się do Nicholasa.
 Jaką teorię? O tym, kto zabił Joyce?
 Tak. Może zauważyłeś coś, co wzbudziło twoje podejrzenia, a może po prostu
coś wymyśliłeś?
 Rozumiem, co pan ma na myśli. Może rzeczywiście coś w tym jest.
 Według mnie to pani Whittaker  powiedział Desmond, przerywając
zamyślenie Nicholasa.
 Nauczycielka?  spytał Poirot.
 Tak. Wie pan, prawdziwa stara panna. Wygłodniała seksualnie. Całe to uczenie i
zamknięcie się tylko między kobietami. Pamięta pan, rok lub dwa lata temu uduszono
jedną z nauczycielek. Miała odchylenia, jak mówią.
 Lesbijka?  spytał Nicholas głosem człowieka światowego.
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy
Click here to buy
w
w
m
m
w
w
o
o
w
w
c
c
.
.
.
.
A
A
Y
Y
B
B
Y
Y
B
B
r r
 Nie przypuszczam. Czy pamiętasz Norę Ambrose, dziewczynę, z którą
mieszkała? Niezle wyglądała. Jak mówili, miała chłopaka czy nawet dwóch, co
dziewczynę, z którą mieszkała, doprowadzało do szału. Ktoś mówił, że była
niezamężną matką. Była na chorobowym przez jakieś dwa semestry, a potem wróciła.
Powiedzieliby coś na ten temat w tym gniezdzie plotek.
 Tak czy inaczej, przez większość poranka pani Whittaker była w salonie. Pewnie
usłyszała to, co powiedziała Joyce. Mogło zapaść jej w pamięć. Prawda?
 Niech pan wezmie pod uwagę wiek pani Whittaker  zauważył Nicholas. 
Jak pan sadzi, ile ma lat? Powyżej czterdziestki? Zbliża się do pięćdziesiątki. Kobiety
dziwaczeją w tym wieku.
Obaj spoglądali na Poirota wzrokiem psa zadowolonego z przyniesienia panu tego,
o co prosił.
 Jeżeli tak jest, założę się, że panna Emlyn wie wszystko. Mało rzeczy w szkole
może umknąć jej uwadze.
 Ale czy powiedziałaby o tym?
 Zapewne sądzi, że powinna być lojalna i osłaniać ją.
 Och, nie sądzę, aby tak zrobiła. Jeżeli uważa, że pani Whittaker coś się miesza w
głowie, wie, że to się odbije na uczniach.
 A co powiecie o wikarym?  spytał Desmond z nadzieją.  Może być trochę
nienormalny. Wiecie, grzech pierworodny i wszystko z tym związane: woda, jabłka.
Słuchajcie, mam niezły pomysł. Załóżmy, że jest stuknięty. Jest tu od niedawna. Nikt [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • razem.keep.pl